Birbirine Ötekileştirilmiş Ötekiler

1980’ li yıllar İngiltere’ sine damgasını vuran kadın başbakan ve temsil ettiği muhafazakâr parti üyeleri neoliberaizmin gereği olarak sendikalaşma karşıtı olduğu kadar LGBTİ hareketini de dışlayan ve baskılayan bir politik tutum izlemişlerdir, madenler özelleştirilerek kapatılmış, özelleştirmeler sonrası yoğun işsizlik sorununun yaşandığı bir hükümet politikası uygulanmıştır. Tüm bu egemen ve ezici politikalar karşısında ezilen ve direnen topluluklara, işçi sınıfına devlet meşru zor gücünü kullanarak şiddet kullanmış, yasaklamalar getirmiştir.

Ezilen Ötekilerin Dayanışması

Birbirlerinin “ötekisi” konumunda olarak baskı gören ve baskı gördükleri kaynak aynı olan madenciler ve LGBTİ üyeleri önyargılarının ve çekincelerinin eşliğinde dayanışma adına birbirlerine yakınlaşmışlardır. Hâkim toplumsal görüş madencileri maskülen/eril, diğerlerini ise sapkın olarak damgalamaktadır. Ayrıca toplumun inşa edilme sürecinde tanımlanan makbul vatandaş heteroseksüeldir. Bu iki topluluk hâkim görüşler sebebiyle birbirlerine taban tabana zıttır. Madenciler içinden geldikleri habitus nedeniyle son derece eril bir hayat tarzına sahiptirler. Ortak tek bir noktaları vardır; Aynı güç odağının şiddetine uğramak.

Onları birbirleriyle dayanışmaya iten bu şiddettir. Bu ortak noktadan başlayarak önyargılarını kırmaları mümkün olacaktır. Neoliberalizmin her şeyi özgürlük vaat ederek sömüren iştahı karşısında farlılıkları eriyerek ötekilikten çıkacaktır. Dayanışma, onların birbirlerini tanımalarını ve önyargılarından uzaklaşmalarını sağlayacaktır. Madenci direnişi hükümet karşısında yenilgiye uğrasa da ötekilikleri eriten bu dayanışma büyük bir zaferdir.

Bu filmin en önemli anlatısı, ayrımcılığın ve ötekileştirmenin her türlüsüne karşı çıkılması, önyargıların bu karşı çıkışı güçleştireceğidir. Daha önce birbirlerinin hayatı hakkında çok fazla bilgiye sahip olmamalarına rağmen önyargıları olan iki topluluk, birbirlerine yardım eli uzatarak bir araya gelmiş ve iletişim kurdukça önyargılarından kurtulmuşlardır.

Özellikle maden işçilerinin bu ilişkiyi kurma konusunda ki çekimser ve tepkisel tutumları dayanışma ilişkisi içerisinde yok olmuş, direniş ve dayanışma temelli bir aradalıklarının anlamını örmüştür. Birbirlerinden öğrenebilecekleri şeyler olduğunu farklılıkların engel teşkil etmediğini anlamışlardır. Başlangıçta ki tüm tedirginliklerine rağmen birbirlerine dans etmeyi, birlikte marşlar söylemeyi, kadınların da mutfak işleri dışında greve aktif olarak katkı sağlayabileceklerini öğretmişlerdir. Farklı sebeplerle ayrımcılığa ve şiddete uğrayan, ezilen insanlar bir arada kendilerini ezen güce karşı direnmişlerdir. Sonucu ne olursa olsun bu çok değerli bir kazanım olmuştur.

Sonuç

Hâkim sınıfın, egemen gücün tanımladığı şartlara, uygulamak istediği politikalara ters düşenler, direnenler her zaman ve genellikle her toplumda dışlanmışlar şiddete maruz kalmışlardır. Egemen olanın yaptığı ayrım toplumun büyük bir kısmının da kabulünü alarak dayatılmış ve yaratılmış bir önyargı olmuştur. Tıpkı maden işçileri ve LGBTİ üyelerinin ilk karşılaşmalarında olduğu gibi… Fakat birbirlerini tanımaya cesaret etmeleri, birlikte eğlenmeleri, birlikte direnmeleri, dayanışmaları bu ayrımın ne kadar anlamsız olduğu fikrini teker teker hepsine bulaştırarak yaymıştır. Yani bu ayrımlar doğal değillerdir, yaratılmışlardır. Bu ayrımları hâkim sınıf yaratarak işe koşmuş, kendi çıkarları karşısında birlik olunmasını istememiştir.

Pride bu bağlamda izlenmesi gereken çok iyi bir film. Çünkü, yaratılmış algıları ve önyargıları yerinden ediyor. Grev, M. Thatcher’ in sert politikaları, önceden kömür stoklarının yapılarak grevin etkisizleştirilmesi, grev kırıcı işçiler, nükleer enerji tercihi, aynı işkoluna bağlı sendikacı ve bir kısım işçilerin “kendinde sınıf” tutumları sebebiyle başarısızlıkla sonuçlanmıştır. Bu grev bir yıl sürmüş ve başarısız olmuş olsa da dayanışma, insanlık onuru, tabuların yıkılması gibi değerler grevde sağlanacak başarı kadar önemlidir.

Kaynakça

Warchus, M. (Yöneten). (2014). Pride [Sinema Filmi].