Bunca Şingayı Kim Yedi?: Modern Kore Edebiyatı’nın en önemli isimlerinden biri olan Park Wansuh’un yıllar boyu “en çok satan” raflarından inmeyen otobiyografik romanıdır. 2011 yılında ölümüyle tüm Korelileri yasa boğduktan sonra da, bütün kitapları Güney Korelilerin ellerinden zaten hiç düşmemiş ve gönüllerinde derin bir yara gibi yer etmiştir. O, Korelilerin ilelebet annesidir artık, derin yaralarına inat gülümseyen bir neslin, her koşulda gülümseyen annesi…

Park Wansuh birçok eserini Kore Savaşı’nı odağına alarak inşa eder. “Bunca Şingayı Kim Yedi?” ise, Japon sömürge döneminden itibaren Kore Savaşı’na kadar olan süreci, 1933 doğumlu yazarın çocukluk ve gençlik yıllarındaki bakış açısını yansıtarak kendine konu edinir. Aslında, bu kitap, büyük acılar içinde büyümüş bir neslin içinden çıkan bir yazarın en gerçekçi ve yalın ifadelerle muazzam bir derinlik yakaladığı, birinci ağızdan dile getirdiği yaralı bir ülke panoramasıdır.

Kadın Manzaraları: Toplu Öyküler: İkinci Dünya Savaşı öncesinde, Japonya’nın sömügesinde olan Kore’nin en önemli yazarlarından biri olarak kabul edilen Kang Kyung-ae (1906-1944) toplu öyküleri ile karşımızda…

Kadın bir yazar olarak feodal dönemin sıkıntılarını dile getiren eserleri, Mançurya’nın alt sınıflarından edindiği deneyimler ile doludur ve yoksulluğun farklı koşullarını gerçekçi bir dille yansıtmaktadır.

Benim Saf Amcam ve Diğer Öyküler: Kore edebiyatında hiciv dolu toplumcu gerçekçi tutumuyla öne çıkan; Japon Sömürge döneminin en önemli yazarlarından biri kabul edilen Chae Man-sik, öyküleriyle Türkçede!

Güncel hayatın içinde olduğu kadar siyasi gündemin de tam merkezinde duran entelektüel bir figür olarak Chae Man-sik (1902-1950), Japon Sömürge ve II. Dünya Savaşı sonrası “Kurtuluş” dönemlerini eserlerinde yalın ve hiciv dolu bir dille işlemiştir.

Patates ve Diğer Öyküler: Kore edebiyatının dünya çapında üne kavuşmuş ilk yazarlarından olan Kim Dong-in; En bilinen ve en etkileyici öykülerinin bulunduğu bu seçki kitabıyla ilk kez Türkçede.

Zengin bir aristokrat ailenin çocuğu olan Kim Dong-in (1900 – 1951), Sömürge döneminin adetleri gereği Japonya’da eğitimini alır ve ilk gerçekçi, sanat için sanat tutumuyla, didaktik olmaktan uzak nitelikli sanat eserlerini savunan Yaratı adlı dergiyi çıkarır. Kore edebiyatında ilkleri temsil eden çalışmaları sonrası Kim Dong-in, Japon yetkililerce tutuklansa da ideolojik tutumu sanat eserlerinde yansıtmamaya devam edecektir. 1930’larda ekonomik durumunun kötüye gitmesiyle mecburi olarak popüler işler yapmış olsa da, ömrü boyunca sanat için sanatı savunacak, nesnel bakış açısıyla gerçekçi, doğacı tutumunu eserlerinde sergileyecektir.

Her Dem Yeşil: Kore Edebiyatı, Japon sömürge döneminin en önemli yazarlarından olan Şim Hun’un, aydınlanmacı bir ruhla kaleme aldığı başyapıtı “Her Dem Yeşil”, Korece aslından Türkçeye ilk defa sizler için çevrildi!

Gerçek bir hayat hikâyesinden, Koreli bir öğretmen ve aktivist olan Choi Yong Shin’den esinlenerek yaratılan bu aydınlanmacı destan, bu yüzden dönemine ışık tutacak önemli bir klasik olarak kabul edilmektedir. Şim Hun, proleter halkçı bir görüş doğrultusunda, komünist bir tutumla bu konuya yaklaşan bir aydınlanmacı idi desek yanılmış olmayız.

Buyruğu Çiğnemek: Japon edebiyatının en önemli modern klasiklerinden, sınıfsal ayrımcılığın en gerçekçi-doğacı sunumunu yansıtan Buyruğu Çiğnemek (Hakai) Türkçede ilk kez, özenli bir çalışmayla karşınızda…

Romantik bir şair olarak ün kazanmış bir yazar olan Şimazaki, bir kırılım yaşar ve naturalist bir roman yazmaya karar verir. Kendi imkânlarıyla yayıma hazırladığı bu ilk romanı Buyruğu Çiğnemek, 1906 yılında basılır ve büyük ses getirir. İlk yılında tam beş baskı yapan bu eser Japon edebiyatında bir çığır açar. Bugüne dek baskıdan düştüğü tek bir yıl dahi olmamıştır.

Roman, babasına verdiği bir parya (eta) olduğu sırrını koruyacağına dair sözünü tutmak ile yakın çevresine bunu açıklamak arasında harap olmuş genç bir öğretmeni konu alır. Şimazaki bu romanını yazarken üç çocuğunu kaybetmiştir. Bu çocukların ölümü, Şimazaki’nin ailesini içine soktuğu maddi imkânsızlıklar sebebiyle çocukların yeterli beslenememesine atfedilmiş ve Şimazaki bu yüzden pek çokları tarafından sert bir dille eleştirilmiştir.