Kocaman dalgaların silinip kaybolduğu kumsallar vardır.
Hani o erişemeyeceğini sandığın bulut,
Gün gelir yağmur olup, düşer saçlarını okşayarak
Ayaklarınla çiğnemen için yeryüzüne ve bütün bunlar sana tek gerçeği gösterir.
O silinen kumsallara benzeme,yağmur ve bulutta olma sadece var ol,kaybolma……
Hiç bir zaman AŞK’ı anlayacak kadar büyümeyeceğim…..
Çocuk ruhumla yağmurun ıslanmış tarafındfa kalırken yanlızlığımla izliyorum büuüyenleri ve zamanla ben olmayı..
Dil altı hasretlerimle yaşamayı öğrendim.
Yüreğimden dökülen kelimelerin varolması kadardım ve kaybolmasın diye kollarımla sımsıkı sardım.
Güçsüzleşdiğinde kolları, ruhumun daha da güçlenmesini sevdim
Gecenin karanlığındaki yıldızları gözlerime sererek iyi geceler uykucumdiyerekkendime sarıldım.
Korkunun adı sevgiyse korkmadımgüvendim.
Her sabah uyandığımda derinden çektiğim nefesime günün aydın olsun dedim.
Herkesin dünyası kendinde büyür biliyordum.
Hayatın romanında neredeyim bilmiyorum ama kendisine selam söylüyorum.
Bakışlarım mutlu oldukça dünyanın beni daha çok sevdiğini ve hiç beklemedik bir anda iyi insanlar,iyi niyetler,iyi dilekler çıkardığını gördüm.