“Cahit Külebi, aydın bir saz şairi içtenliği, bir Karacaoğlan rahatlığı ve temiz bir dil ile, zaman zaman kötümser, güvensiz, kendi türküsünü söyledi. Yarım kafiyeler, iç sesler, duygu ve düşüncelerine eklediği zarif benzetmeler ve söyleyişindeki titizlikle en sevilen şairler arasına girdi.”
Behçet Necatigil

“Ben teşbihten haz etmem… Niçin şiirlerini seviyorum?
Külebi bu işi ustalıkla idare etmesini biliyor da ondan. Onun başka şiirlerinde bazı teşbihler gördüm, onları da sevdim… Bu teşbihleri teşbihten saymamak lazım. Burada teşbih hudutlarının dışına çıkan bir ifade kuvveti var… Külebi eskilerin mecaz-ı urfi dedikleri halk mecazlarını kullanıyor. Bal gibi, mis gibi, gül gibi v.b. Bu şiir gelecek yıllara Cahit Külebi devrinin bir tarihi olarak kalacak… Külebi’nin şiirlerini okumakla doyamıyorum.”
Orhan Veli Kanık

“Humor – ses – ses… Külebi’de temel öğe müziktir. Kırın şairi… Cahit Külebi Türkiye coğrafyasının şiirini yazıyor. Hiçbir şair şiiri bitirmeyi Cahit Külebi gibi bilemez.”
Cemal Süreya

Benim doğduğum köylerde Şimal rüzgârları eserdi,
Hep bu yüzden dudaklarım çatlaktır
Öp biraz!

Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!
Benim doğduğum köyler de güzeldi
Sen de anlat doğduğun yerleri,
Anlat biraz!