Nasılsa şiirlerimi asamazsınız,
kalemimi, defterimi, kimliğimi, çocukluğumu…
Dilerim hırpalamazsınız benden geriye kalanları

Adı belli bir şehirde doğmuşum,
şimdi adı saklı bir şehirde ölüyorum, ötesi yalan
Mürekkebin kokusu ciğerlerime sinmiş
Yılların ağları bileklerime örümceklenmiş
İlk kalem tutuşumu unutmuşum, iki büklüm civanım

Anneme söyleyin dert etmesin
yeniden doğursun, tekrardan büyütsün beni
Biraz daha konuşursam yüreğime inecek dilim
Kaldığımız yerden ağlayalım hâlimize

Yelkovan Durağı’nda sevenler, sevilmeyi reddedenler, kendi kendine dönüp ruhuna gömülenler, romantik seri katiller, şairleri katledenler…

Vicdanınızda, ideolojinizde, bilinçaltınızda ne var ise sizde artık bu durakta bir suç ortağısınız. Paramparça hayatların dimdik durduğunu iddia edenler için artık ağıt yakma vaktidir.