Şarkı

Kadınım, zenginlikle doldurduğunda aynı kupası seni
Yumuşak ateş oldun bir bulut inceliğiyle,
Zor yıldızlar yüzdü göz yerine yüzünde,
Durdun, gelip durdum gölgende:
Döndün, buza döndü o göle
Ah, kadınım.

Kadınım, okşadığında deniz seni
Mermerden köpük oldun, olmayan dili.
Ne zaman açacak ateş gömütünü?
Ne zaman salacak dalga köpüğünü?
Ne ölüyorsun, ne dönüyorsun geri
Ah, kadınım

Kadınım, yel öptüğünde seni
Ezgin yaptın bir denizkabuğu gibi onu.
İzliyorum hâlâ suların ve yelin yolunu
O andan beri, yüreğimin türkünü duyduğu
Ve kırılıp kötü sevgililerin malı olduğu
Ah, kadınım.