Bir gün o kadar büyümüş olduğumu fark ettim ki, masallarım nerede kaldı merak ettim. Bakınmaya başladım etrafıma. Meğerse sadece kendimi değil, masal kahramanlarımı da getirmişim yanımda.

Her birine kulak kesildim, hepsinin hikâyesini dinledim. Hikâyeler “Yaz bizi” dediler.

Yazmaya başladığımda ise ilk bunlar döküldü kalemimden:

“Herkesin hayatımızda bir yeri var. Kimi dev, kimi cin, kimi cüce, kimi kötü kalpli kraliçe. Hayat da bir masal değil mi zaten? Evvel ve ahir zaman içinde…”