Menü
8 Kasım 1986’da Aydın ilinin Nazilli ilçesinde doğdu. İlköğretim ve lise eğitimini Nazilli’de tamamladıktan sonra 2006 yılında Manisa Celal Bayar üniversitesi Uluslararası ticaret lisans bölümünü kazandı. Bir yıl hazırlık eğitiminden ve 4 yıllık örgün öğretimden sonra 2011 yılında mezun oldu. İstanbul’a yerleşip meslek hayatına atıldı. 2013 yılında evlendi. 2015 yılında anne oldu. 2018 yılında işinden ayrılıp fotoğrafçılığa yöneldi. Bu konuda eğitimlere ve kurslara katıldıktan sonra fotoğrafçılık yapmaya başladı. 2020 yılında eşi ve kızı ile İngiltere’ye yerleşti. Fotoğrafçılık işine orada devam etmekte.
Lise çağlarında şiir ve kompozisyon ile başlayan yazma merakı üniversitede devam etti. Üniversite bittiğinde meslek hayatının yoğunluğu onu yazmaktan alıkoysa da zihninde biriktirdiklerini, kadrajindan gördüklerini yazma fırsatı bulacağı günü sabırla bekledi. O gün geldiğinde buna hazır olabilmek için bol bol okudu, yaratıcı yazarlık eğitimi aldı, gözlemledi, ve farklı pencerelerden bakmaya çalıştı. Şimdi ve şarkılar serisi ile başlayan yolculuğunda yazar olmak adına halen çabaları devam etmekte. Ve şarkılar serisi tamamlandıktan sonra fantastik bir hikayeyle yoluna devam etme gayesinde. Daha sonrasında ise zaman ona neler getirir, gözleri neler görür ve bu gördüklerini zihnine nasıl aktarır bilinmez. Yakın gelecekte ve şarkılar serisini tamamlamak ve fantastik türdeki dosyasını tamamlamak niyetinde.
Şarkılar birbirini takip edercesine sahneyi açıyor ve sahneyi açıyor. Pinhani ile açılıyor bir perde, Mor ve Ötesi, Şebnem Ferah ve daha bir çoğu ile açılmaya devam ediyor. Sezen Aksu, Haluk Levent, Teoman, Duman ve daha bir çoğu eşliğinde, şarkılar bir sahneyi kapatmadan diğerini açıyor. Derin bir sızı ile, aile yarasının içten yanması ile birlikte kucak dolusu sevgiyi vadedercesine, şarkılar okuyucuya kucak açıyor.
Ve işte o şarkılar böyle bir hüzünlü yalnızlık içinde, içine kapanıyor…
“… ve Şarkılar İçine Kapanır”, ailesizliğin bunalımında yetişmiş ve çocukluklarında yaşadıkları peşlerini hiç bırakmamış bir grup arkadaşın hikayesi. Dilek Kızmaz, derinlikli karakterler yaratıp, gençlik edebiyatında ayağı yere basan kurgular inşa edilebileceğini bize gösteriyor. Her bölümü açan şarkılar bize nostaljik hislerini yansıtıyor ve bilimum duygunun ritminde romanın içine davet ediyor. Kızmaz, bir yetimler öyküsü yaratmaktan öte, her karakterin içsel yolculuğunda, kökenleriyle ilgili sorgulamalarını ve ruhsal iniş çıkışlarını ortaya koyarak gerçek bireylerle dolu bir hayat panaroması inşa ediyor.
Evet, hayatağaçlarımız, köken sorgulamalarımız, aştığımızı sandığımız ama aşamadığımız verili kaderimiz… Aile hiçbir şeydir ve her şeydir. Tüm inkarlarımız boşuna, aile iyisiyle ve kötüsüyle her şeydir. İyi sandığımız kötülükleriyle aile, her şeydir…
Hayatın akışında erken ya da geç kavramları yoktur.
Her şey tam da olması gereken zamanda olur.
Armina, Emre ve arkadaşları bunu küçük yaşlarda öğrenmişlerdi. Çocuk kalplerindeki o dipsiz yalnızlıklık öğretmişti onlara… Ve onlar, yalnızlıklarını kavuşturup bir aile olduklarında anlamışlardı kan bağının hükümsüzlüğünü. Sevgi her şeydi. Aşkları, dostlukları bütün yaraları iyileştirebilir, bütün kötülükleri alt edebilirdi. Öyle de olmuştu… Hayat karşılarına çıkaracağı zorlukları özenle seçerken onlar birbirlerine ve şarkılara tutunmuş, her seferinde güçlenerek devam etmişlerdi yollarına.
Peki ya hayatın sıradaki sınavı ayrılık olursa?..
Ya yalnızca şarkılar kalırsa tutunacak?..
Dilek Kızmaz, “…Ve Şarkılar Ölümü Çağırır” ile merakla beklediğimiz hikâyenin devamına kavuşturuyor bizi.
Zaman geçiyor… Hiç bitmesin dediğimiz anlarda ışık hızıyla, bir daha böylesi gelmesin dediğimizde ise akmıyormuşçasına.
Ve biz Armi, Emre, Mete, Gökçe, Arya, Cemre ve diğerleriyle defalarca kez yaşıyoruz böyle anları.
Dilek Kızmaz’ın usta kalemi, onları hayatın çetrefilli yollarında acısıyla tatlısıyla yürütürken bizleri ise kendi içimize döndürüyor. O saf ve güçlü tarafımızı gösteriyor. Unuttuğumuz o güzel aşkları, dostlukları hatırlatıyor.