Açılmak (Paco De Lucia – Entre Dos Aguas)

Sıcak bir tenin hitabetine kapılan seyirci olmak, sıcaklığın teni aşıp zemini kaldırmasına şahit olmak ve yangın eşliğinde gökle yer arasında bir ara geçiş yaratmak… sıcağa temas eşliğinde suya dahil olmak, suyun olmak bunca gövdesi kabuklu varken, akışkan olmak… Güneşi hissediyor musun, yakma yaşını çoktan geçmiş. Kısık ateşte kırmızıya yakın bir akşamüstü güneşi.
İşte o bir aracı hüzne.

Suya düşen eriyikler benimle, suyun iki yakası da benimle, bu yarışta eriyen her zerre benimle. Bana katılır ve yoğunca akışımı, ikiye doğru ayrılışımı yüreklendirir. Ve benimle, bana tekrar tekrar dokunuşumu izler hüzünle. Çünkü parçalanmak hüzne düşer, ayrıma giden yataklarda yoğrulmak hüzne kalır ve tasasız bir eriyik olmak taşkınlık yaratır. Suyun bir tarafına bakarsın, sensizlik kokar, bir diğer tarafta sen sana bakakalır, biçim bulmuş bir kurgu kulağına karışır. Hüznü hissediyor musun, canını ısıran acı tatlı… İşte o hüzün biçim bulmaya görsün, dolambaç ve zifiri saatlere birikir yakana yapışır. Hüznü hissediyorsun ya; işte o, kor kıvamı her oluşuma aracıdır.

İkiye düşmek ve araya dönüşmekle gelir sancılı oluşum; ve her oluşum müziğe referanstır. İki tiz notada yükselir olgunun vaadi, oluşan ve hayatlaşmış katı can müzikle karşılaşır ve bir üstadın eline bulaşır. Sanki, hani ve bazenler yağma olmaktan çıkar üstadın tonuna karışır. Acaba bir kesinlik yaşar ve üstadın ritmine kalır. Acaba koyulaşır, ey üstad küfran bulutuna tutul ve yarat hükmünü! İşte o zaman zerre acabalaşmaktan kaçınır. Ama üstad bilir, oluşan her birim müziğe aracıdır.

Müzikte ateş kokan o güneşin saçını, hüznün yenilir yutulur olmayışını ve oluşun kimyasını bulmak zor mu, sanmam. Benin ısınmaya yüz tutmuş ılığının müziğe kalmasını peki… hele de müziğin saçlaşan arzuya varışını… Tutku kokar üstadın eli, yaratıdan ölüme düşen bir toprak kokusudur bu, ölümden nefese kalan bir hayat “arpeggio”sudur. Tutku ateşin kardeşi ve müziğin sağdan yedinci koludur. Müzik üstadını bulur böyle bir dehlizde ve oluşum ölüme düştüğünde, yol üzerinde bulunan ve yeni yollar yaratan tutkuya varır. Ölüm bir kez daha davranır, soluğunu kapatır müziğin. Yine de ölüm tutkuya varan bir notadır, tutkuyla kalır sonlu hikayeler, tutkuya kalır sonsuza yapılan göndermeler, taneye dokunan ve taneye kalan müzikal eylemler tutkuyla kasılır.
Kasılır…