Bizler ki endamıyla tüten bacanın altında
Dizginleri bir kenara bıraktık
Unuttuk ve tam unuttuk onları
Bizler müziğin keşif yolu kulları
Bizler revaç bilinen dingin koruları
Sildik ve tam sildik bilinmez uğruna
Yolları kan tutana dek kanat çırptık
Uğruna aşkın müziğin

“…Niye bu şiir diye soruyorsun. Arka kapak şiiri büyük sorumluluklar alır, tüm kitabın yükünü omuzlanabilmek kolay değil. “Müziğin Keşif Yolu Kulları” bu sorumluluğu kaldırabilecek bir şiir olsa gerek. Umut dolu bir şiir. Başlamak için umut gerekir. Ayrıca “Kan” başlığını tümüyle sahipleniyor. Mücadeleyi, acıyı ve ölüme giden yolda çabayı, daha fazlayı istedim bu güne dek; şiirim de bu yönde kendine rota çiziyor.

Kan ile verilen mesaj belli: tutku. Yoğun bir şevkle tüylerinize kadar irkildiğinizi hissedin. Bu irkilmeyi haz ve acıyı birleştirecek noktaya kadar götürün. İşte bu noktayı belirtecek yoğunluğun yegane imgesidir kan. Direkttir. Uluortadır, içeride olsa da meydandadır. O yüzden, böyle bir tutku savaşı arzular. Dingin korularda sıkılır, gözleri kapıya bakar ve terk etmek için an kollar. Kan dediğin, yolunu bulur ve kale duvarlarından aşağı akar. Gerisi müzik. Gerisi savaşın davul ritmi. Gerisi yaylı acısı ve koronun çığlığı…” (Ömer Alkan)